Ο ΣΥΡΙΖΑ και η αστυνομία

Οι φετινές δυναμικές διαδηλώσεις στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας με αφορμή τα έξι χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου έδωσαν ένα από τα πιο αισιόδοξα μηνύματα για το άμεσο μέλλον. Ο κόσμος ήταν περισσότερος από ποτέ, και τα μπλοκ των συλλογικοτήτων ξεπέρασαν ακόμη και τις συμμετοχές οργανωμένων συνδικάτων και κομμάτων στις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις.

Νέοι μαθητές και φοιτητές ήταν εκεί κι έδειξαν ότι δεν φοβούνται. Επιπλέον, δεκάδες κείμενα συμπαράστασης στην απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού από εργατικές συνελεύσεις και σωματεία αλλά και πολλές συμβολικές καταλήψεις κτιρίων συνόδευσαν τις κινητοποιήσεις της 6^ης Δεκέμβρη.

Αυτά τα πράγματα δεν τα βλέπουμε συχνά.

Αυτό που βλέπουμε συχνά είναι οι στοχευμένες επιθέσεις της αστυνομίας στους διαδηλωτές. Το βράδυ της 6^ης Δεκέμβρη 2014 πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από 200 προσαγωγές. Μεταξύ αυτών ήταν δεκάδες μαθητές και μαθήτριες από τις πρωινές και μεσημεριανές πορείες οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ακόμη και από τα δελτία ειδήσεων «άκρως ειρηνικές».

Παράλληλα, στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, τη Μυτιλήνη και μερικές ακόμη πόλεις, πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη ρίψη χημικών στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης όπου εγκλωβίστηκαν δεκάδες άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και ο αντιδήμαρχος που κατήγγειλε το γεγονός.

Αντίστοιχα, στην Αθήνα, η εκτεταμένη χρήση χημικών μετέτρεψε για μια ακόμη φορά τους δρόμους του κέντρου σε θάλαμο αερίων, ενώ χημικά έπεσαν και στο μετρό της Ομόνοιας.

Πολλοί παραδέχτηκαν ότι οι μαζικές κινήσεις δυνάμεων της ασφάλειας στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο, ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Η αλήθεια είναι ότι σε κάθε σχεδόν πορεία –ανάλογα με τον όγκο της- η ασφάλεια γεμίζει την πόλη. Παρόλα αυτά, φέτος ήταν τόσο απροκάλυπτες οι κινήσεις τους που δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για όσους επιμένουν να αποκαλούν κάθε διαδηλωτή «κουκουλοφόρο», γιατί έτσι του έχουν μάθει τα κανάλια.

Γυναίκες χτυπήθηκαν, περαστικοί συνελήφθησαν, δημοσιογράφοι κρατήθηκαν στα αστυνομικά τμήματα, παιδιά εκφοβίζονταν μέσα σε κλούβες, δικηγόροι δεν είχαν πρόσβαση στους προσαχθέντες, κι άλλα παρόμοια και καθόλα «δημοκρατικά» περιστατικά έλαβαν χώρα το βράδυ του Σαββάτου.

Επιθέσεις ανδρών της ασφάλειας και μοτοσικλετιστών της αστυνομίας πραγματοποιήθηκαν στο κατειλημμένο κτίριο της ΓΣΕΕ, έξω από το οποίο έγιναν επιδρομές ανδρών των μηχανοκίνητων δυνάμεων σημαδεύοντας με τις μοτοσυκλέτες τους πεζούς διαδηλωτές και αλληλέγγυους. Παρόμοια σκηνικά στήθηκαν και στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και σε άλλα σημεία συγκέντρωσης συλλογικοτήτων.

Προφανής στόχος της αστυνομίας ήταν να μην επιτραπεί στους διαδηλωτές να πλησιάσουν τα γραφεία των οργανώσεων τους μετά το τέλος της διαδήλωσης, κάτι το οποίο συνέβη και μετά την πορεία της 17^ης Νοέμβρη, στην οποία χτυπήθηκαν συνδικαλιστές και εγκλωβίστηκαν επί ώρες εκατοντάδες άτομα στην περιοχή των Εξαρχείων. Πρόκειται, προφανώς, για ένα σχέδιο το οποίο θέλει τον περιορισμό των συγκρούσεων μέσα σε μια μικρή περιοχή του κέντρου, αδιαφορώντας για την επικινδυνότητα των καταστάσεων που μπορεί να δημιουργηθούν για όσους κατοικούν σε αυτές τις περιοχές.

Αξιοσημείωτο, βέβαια, παραμένει το γεγονός ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι των Εξαρχείων δείχνουν έμπρακτα και με όλο και μεγαλύτερη πυγμή τη συμπαράστασή τους στους διαδηλωτές. Στα αυτοσχέδια γκέτο που δημιουργούν για πολλές ώρες οι αστυνομικές δυνάμεις, εκείνοι απαντούν ανοίγοντας τις πόρτες τους για να περιθάλψουν διαδηλωτές και να τους προσφέρουν άσυλο, ενώ σε πολλές περιπτώσεις διώχνουν από τα σπίτια τους τις αστυνομικές δυνάμεις εκσφενδονίζοντας αντικείμενα από τα μπαλκόνια τους.

Δεν πρέπει, βέβαια, να ξεχνάμε κι όσους καταγράφουν με τις κάμερές τους τις κινήσεις της αστυνομίας και των ανδρών της ασφάλειας. Άλλωστε, ένα βίντεο κατοίκου της περιοχής ήταν κι εκείνο που έδειξε τι πραγματικά συνέβη το βράδυ της 6^ης Δεκέμβρη 2008. Ακόμη κι αν το Μέγκα τού έβαλε ηχητικά από σπασίματα και καταστροφές για να το κάνει περισσότερο δραματικό και προπαγανδιστικό.

Παράλληλα υπήρξαν μερικές πολιτικές παρεμβάσεις, όπως αυτή της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνας Ιγγλέζη, η οποία σε ζωντανή ραδιοφωνική μετάδοση μπήκε στην αστυνομική κλούβα μαζί με μια ομάδα από κορίτσια που είχαν προσαχθεί καθώς δεν υπήρχε καμία γυναίκα αστυνομικός για να πραγματοποιήσει σωματικό έλεγχο.

Υπήρξαν κι άλλες παρεμβάσεις «θεσμικών» χθες βράδυ, αλλά δεν θέλω να αδικήσω κανέναν. Άλλωστε οι παρεμβάσεις αυτές δεν χρειάζονται διαφήμιση.

Τώρα μπαίνουμε στο ψητό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υποτίθεται πως ετοιμάζεται να κυβερνήσει. Όπως όλοι γνωρίζουμε, έχει δηλώσει ότι μόλις γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει τα ΜΑΤ, τους ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ, και γενικά κάθε στρατιωτικοποιημένη μονάδα της ελληνικής αστυνομίας η οποία παίζει έναν ιδιότυπο ρόλο στρατού καταστολής των εσωτερικών εχθρών και προστασίας πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων σε πόλεις, χωριά, βουνά, δάση και παραλίες.

Παρόλα αυτά οι αρμόδιοι βουλευτές –πρώην και νυν- όπως η Ρένα Δούρου αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, έχουν διαρκώς ανοιχτές διόδους επικοινωνίας με αυτήν την αστυνομία, ενώ ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδικάζει ανοιχτά την αστυνομική βία εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα (αρκεί να δούμε τις δηλώσεις του το 2008 και πώς αυτές εξελίχθηκαν μετά τις εκλογές του 2012 και του 2014). Ταυτόχρονα, κανείς από το κόμμα δεν έχει ανακαλέσει την άποψη περί «κοινωνικής υπεραξίας» την οποία παράγει η ελληνική αστυνομία. Λέξεις οι οποίες ακούστηκαν από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και όχι συνδικαλιστές του ή υποστηρικτές του.

Κανείς από το κόμμα δεν έχει απαντήσει στα πραγματικά ερωτήματα για το τι θα κάνει με την αστυνομία. Ενώ έχει αορίστως παραδεχτεί ότι η αστυνομία δρα με αυταρχικές μεθόδους και απροκάλυπτη βία στις περισσότερες από τις δυναμικές συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών, κανείς δεν γνωρίζει τι θα γίνει σε περίπτωση που αναλάβει την εξουσία.

Θα επαναξιολογήσει τους αστυνομικούς και τους διοικητές τους;

Θα ανοίξει ξανά τις ΕΔΕ που έκλεισαν μέσα σε μερικές ώρες με αθωωτικές αποφάσεις ακόμη και για περιπτώσεις καταγεγραμμένων και δημοσιευμένων βιαιοπραγιών κατά πολιτών;

Θα αποκαταστήσει πλήρως τα θύματα αστυνομικής βίας και θα τιμωρήσει τους ενόχους;

Θα σπάσει την ανωνυμία των αστυνομικών δυνάμεων οι οποίοι δρουν ανεξέλεγκτα;

Θα καταργήσει την προκλητική παρουσία των δυνάμεων της ασφάλειας στους δρόμους της πόλης;

Θα αφοπλίσει την αστυνομία;

Θα καταργήσει τη χρήση χημικών και βομβών κρότου λάμψης; Θα καταστρέψει τα αποθέματά τους και θα ακυρώσει τυχόν μελλοντικές παραγγελίες πανάκριβων πολεμοφοδίων και εξαρτημάτων;

Θα τελειώσει με τις υποθέσεις διακίνησης ναρκωτικών και σωματεμπορίας στις περιοχές όπου πραγματοποιείται στοχευμένη υποβάθμιση με σκοπό τη μεταπώληση των ακινήτων σε μεγάλες εταιρείες real estate για ένα κομμάτι ψωμί;

Θα αποποινικοποιήσει τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και θα δημιουργήσει κέντρα απεξάρτησης αλλά και ελεγχόμενης χρήσης για όλους;

Θα αποσύρει από τους δρόμους της πρωτεύουσας τους χιλιάδες πάνοπλους αστυνομικούς που φρουρούν άδεια κτίρια και κάνουν την Αθήνα να μοιάζει με Μπέλφαστ;

Θα σταματήσει να προσφέρει δωρεάν αστυνομική προστασία σε δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και διάφορους σελεμπριτις που δεν κινδυνεύουν από κανέναν;

Θα ενισχύσει τις υπηρεσίες παροχής ασύλου σε πρόσφυγες πολέμου και θα επανεξετάσεις τις προϋπάρχουσες αιτήσεις που απερρίφθησαν;

Θα κλείσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών; Κι αν τα κλείσει, τι θα κάνει με αυτούς τους ανθρώπους, και ειδικά τα παιδιά; Θα φέρει την Ευρώπη προ των ευθυνών της;

Θα ελέγξει πού και πώς χρησιμοποιήθηκαν τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τη μετανάστευση; Θα καταδείξει τι συνέβη και ποιοι τα χρησιμοποίησαν για άλλους σκοπούς;

Θα εξετάσει τις υποθέσεις θυλάκων χρυσαυγιτών στις τάξεις της ελληνικής αστυνομίας καθώς και τις υποθέσεις προστασίας τους από ενστόλους κατά τη διάρκεια ρατσιστικών πογκρόμ;

Θα επανεκπαιδεύσει γυναίκες και άνδρες της αστυνομίας με γνώμονα την προστασία και το σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, διαμορφώνοντας αυστηρότατους κανόνες που θα επιφέρουν άμεση αποβολή από το Σώμα σε περιπτώσεις αυθαιρεσιών;

Θα σταματήσει να δικάζει και να καταδικάζει ανθρώπους με βάση μόνον τις μαρτυρίες αστυνομικών, οι οποίοι τις περισσότερες φορές ψευδομαρτυρούν; Θα ισχύσει το άρθρο του Συντάγματος ότι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο, ένστολοι ή μη;

Θα αποβάλλει από την πολιτική ζωή τη χρήση της ΕΥΠ ως όργανο πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων; Κι αν ναι, πώς;

Θα σταματήσει την παράνομη επαναπροώθηση μεταναστών από τις λιμενικές αρχές και θα τιμωρεί όποιον παρανομεί;

Ή, τελικά, δεν θα κάνει τίποτα από όλα αυτά γιατί έχει υποσχεθεί να δώσει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης στους Καμμένους Έλληνες;

Έχω κι άλλα ερωτήματα, τα οποία είναι αυτό που λέμε «αστικοδημοκρατικά».

Η απάντηση πρέπει να δοθεί με πράξεις και με ένα πλαίσιο το οποίο θα έχει αυστηρούς κανόνες και χρονοδιαγράμματα που θα πραγματοποιηθούν «ο κόσμος να χαλάσει».

Το ωραίο σύνθημα «πρώτη φορά αριστερά» δεν βγαίνει από τις κεϋνσιανές φαντασιώσεις και μυθολοπλασίες του οικονομικού επιτελείου του Αλέξη Τσίπρα. Αν θέλαμε οικονομικό νεο-φιλελευθερισμό στα πλαίσια του έθνους-κράτους που ονειρεύεται η Ευρώπη, θα μέναμε στα σπίτια μας την Κυριακή των εκλογών.

Όταν λες «πρώτη φορά αριστερά» πρέπει να έχεις κι ένα πρόγραμμα με ξεκάθαρα σημεία που να στηρίζει το σύνθημα αυτό. Αλλιώς θα είσαι κι εσύ μια άλλη κυβέρνηση ΓΑΠ, η οποία από το 2009 ως το 2010 είπε κι εν μέρει έκανε τα ίδια πράγματα που λες ότι θα κάνεις κι εσύ.

Κι αυτό δεν φτάνει, σύντροφοι.

Tagged: Αστυνομική Βία, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Νίκος Ρωμανός, ΣΥΡΙΖΑ

Posted in: Αστυνομία